In Januari 2019 ben ik naar de Wereld Jongeren Dagen (WJD) in Panama geweest. In het voorprogramma kregen wij de mogelijkheid om bij pater Roberto op bezoek te gaan. Mij leek dat heel interessant en ik heb geen moment getwijfeld om mee te gaan.
Tijdens de WJD werden de pelgrims heel erg beschermd, dus werden we geëscorteerd door onder andere de politie en brandweer om met een busje van Soná naar Cerro Plata te reizen. Dit was een wat ouder busje, en bij elke steilere heuvel hoopten we dat we boven aan zouden komen. De reis er naartoe was op zich al een avontuur.
Aangekomen in Cerro Plata, werden we warm onthaald door pater Roberto op de landbouw school en hij vertelde wat ze hier doen.
Daarna hebben we een rondleiding gekregen van pater Roberto op de boerderij zelf. Wat mij heel erg opviel, was dat het totaal anders is dan in Nederland en normaal gesproken denk ik er nooit zo over na, maar als je er zelf bent dan komt dat wel binnen. De grond heeft een andere kleur en samenstelling, het is daar niet vlak maar bergachtig en de grond is daar moeilijker te bewerken. Dit zorgt ervoor dat het vak boer natuurlijk wel een beetje anders wordt dan wij hier in Nederland gewend zijn.
Wat mijn aandacht ook erg trok op de boerderij is dat ze zelf ook dingen proberen en onderzoeken. Bijvoorbeeld een manier om zelf voor vruchtbare grond te voorzien door middel van wormen. Ook is er een kas aanwezig waar ze verschillende dingen kunnen uitproberen door middel van het onder controle houden van de luchtvochtigheid. De planten die in de kas stonden waren afkomstig van zaden gedoneerd door een Nederlands bedrijf, kunnen we toch trots op zijn als Nederlanders.
Nadat we de rondleiding over de boerderij hadden gehad, gingen we naar een andere locatie om daar wat te eten en te drinken. Het tweede deel van ons bezoek bestond uit het bezoeken van kansarme families in de bergen. Het busje waar we mee zijn aangekomen kon niet de bergen in, dus moesten we achterop in de pick-up wagens. Samen lekker opgepropt achterin en dan nog een plekje vinden om je vast te houden, om veilig over de hobbelige paden door de bergen te rijden.
Bij het eerste gezin die we bezochten was al te zien dat er hulp verleend was. Hier zaten de kippen in een kippenhok, zag je hier en daar wat gewassen groeien en de gebouwen waren al in een betere staat.
Daarna zijn we nog bij andere gezinnen op bezoek geweest die het minder hadden. Opvallend bestonden deze gezinnen uit vele kinderen, waar pater Roberto cadeautjes voor had meegenomen. Het is heel mooi om te zien hoe dankbaar ze zijn met een klein cadeautje.
Tenslote zijn we bij nog een laatste gezin op bezoek geweest die het duidelijk een stuk minder goed had. Eigenlijk hadden ze bijna niets en wat ze hadden was dan vaak ook in een hele slechte staat. Als je zoiets ziet en zelf mee mag maken, dan doet het ook echt iets met je.
Toen ik weer thuis kwam na zo een indrukwekkende reis in Panama, dacht ik nog regelmatig aan het goede werk dat pater Roberto en andere vrijwilligers daar doen. Daarom heb ik besloten om dit goede doel bij een werkgroep in onze parochie aan te kaarten. Deze werkgroep organiseert activiteiten voor de parochie waarvan de opbrengst naar een goed doel gaat. Wij zijn tot de conclusie gekomen dat we met de parochie in de advents tijd stichting ‘Solitdariteit Panama’ wilden gaan ondersteunen. Zo hebben we een taartenactie georganiseerd, praatjes gehouden in verschillende kerken over het goede doel, advents bussen neergezet en een collecte gehouden bij de katholieke vrouwen gilde.
Ik wil u allen bedanken voor het lezen van mijn bericht en ik hoop jullie geboeid te mogen hebben. Ik kan jullie allemaal aanraden om dit project te steunen en al helemaal om langs te gaan in Panama om vrijwilligerswerk te doen. Bedankt!
Nico Vennik
